Bir dünya isterim,
Çocuk gülüşleri yankılanmalı göklerde,
O yankılar bulutları doldurmalı bir de
Tüm dünya o bulutlarla ıslanmalı sonra,
O vakit dünyada pas da kalmaz kir de...
Her damlası ümit yeşertir yüreklerde
Gözlerini seviyorum cantanem...
Çünkü onlar çocukluğumuza açılan iki penceredir
O denli ihtişamlı, ve alabildiğine güzeldir..
Sen orada;
tüm sâfiyetleri utandırırcasına gülümsüyorsun.
tüm renkleri soluk bırakırcasına
Toprağa açılırcasına pencerelerim gün değmez oldu camıma.
Karanlık kalmış umutlarımı alnımın akıyla tamamlar, katardım canıma.
coğrafyalardan özgürlük toplar rüzgarlar bir gün esmek için vatanıma,
bilmezler ki özgürlük gizler tüm bu gölgeler bir gün değmek için alnıma ..
Kuş misali çırpınır vatanım! Sonsuzluğa uçmak ister gibi..
Kanatları hiç kanamamış, ruhu Tunç, göğsü siper gibi...
Duyamadın beni sen
Acılarının tortularını tıkadın kulağına
Ve bana hep sağır oldun sen,
Sancılarımın korkularını tıkadım kursağıma
Ve sana hep ağır oldum ben...
Olmamalıydı, bu böyle olmamalıydı
Gündüz gözyaşını siler.
Geceden giden gitmiştir,
Gündüz hep umutludur.
Gündüz hep gözyaşını siler gecenin,
Sonu ondan gelse bile.
Beceremedim,
Eksik bıraktım birçok şeyi,
Ya da bende mi eksikti bir şeyler?
Bilemedim,
Bunu da bilemedim...
Doğrular mıhlanmış dururken fikrimde
Umut beslemem bir daha..
yeterince yoruldum. tükendim .
hayatımın bir kenarı çiçekli olsun, orası da benim olsun... başkalarının yapma çiçekleriyle dolu hayatım olacağına kendime ait bir minik köşesi olsun hayatımın ..
her doğan güneş umudu olsun, her dokunan yağmur biraz daha büyütsün onları..
her çarpan fırtınada biraz daha güçlensinler! her kopan yaprakta ağlamasınlar ...
sonbaharın ardı kış , kışın ardı bahardır, her şeyde bir hikmet vardır bilsinler.
Giden en fazla gölgesini götürür yanında ;
Sen neden umutlarımı götürdün ?
Giden en fazla yollara bırakır izini ;
Sen neden ruhuma bıraktın ?
Giden en fazla elini sallar veda ile ;
Sen neden yüreğimi salladın ?
Gitmek zorundayım...
Tutamadığım ellerinden,
İçinde kaybolduğum,
Ama beni göremeyen gözlerinden.
Gitmek zorundayım,
Arafta bırakan, bulanık cümlelerinden.
Benim gönlüm niye hep sende?
Oysaki sen benim gönlümü
bir kere bile almadın...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!