Fenerbahçe Şiiri - Mehmet Kaya 6

Fenerbahçe’m bin dokuz yüz yedide,
Fevk bir direnişle, doğdu kalplere,
Fermanın yazıldı, şanlı tarihe,
Fedaya hazırdı, canlar bedende…

Esaret yıkıldı, kutlu zaferle,
Esin oldu, Atatürk, Cumhuriyet.
Efsane başladı, bu sevda, güçle,
Ezelden ebede, tek yürek millet.

Nefes kesen ligin, ilk şampiyonu,
Niceleri aldı, örnek vizyonu,
Nakarat dillerde, sarı kanarya,
Nasıl sardı bizi, bu içli arya.

Eller kenetlendi, altmış sekizde,
Ezgiler yükseldi, çifte kupayla,
Engel tanımadı, dışta ve içte,
Emeğin taçlandı, bir Avrupa’yla.

Rüzgar gibi estin, seksen dokuzda,
Rakamlar da şaşkın, sekiz sıfırla,
Rengin adı oldu, sarı lacivert,
Rekor yüz üç gol de, rakiplere dert.

Büyük oyun vardı, doksan altıda,
Bi karanlık gece, iş Trabzon’da,
Birlik ateşiyle, olduk şampiyon,
Bir adalet maçı, başlar o sezon.

Altı gol zafer, iki bin ikide,
Arşa çıktı onur, ev Kadıköy’de.
Aslan mı! kükreyen, bizim Kanarya,
Alev aldı Cimbom, artık yanar ya…

Ha yine bir ilkti, ikibin sekiz,
Hayal final idi, kalpler hep ikiz,
Hak etse de kaldı, çeyrek finalde,
Harbi bir yer etti, halkın kalbinde.

Çöktüler üç Temmuz, iki bin onbir,
Çakallar her yerde, kurulmuş kumpas,
Çığ gibi sardı, tüm ülkeyi pas, kir,
Çözüldü esaret, hainler baypas.

Esir düştü başkan, direndi Fener,
Engeller aşıldı, dağıldı keder,
Ebede bir not, “Fener yalnız değil”,
Efsane bu çınar, önünde eğil…

Fenerbahçe sevdam, sonsuza kadar,
Elde kaldı umut, kalpte hüzün var,
Nasıl bir garabet, geçen on bir yıl,
Elli yıl düşünsem, almaz ki akıl.
Rüyalarımda hep, o zafer marşı,
Beklerken çatladı, sabrımın taşı,
Ah olmasa bu aşk, çekilmez acım,
Her sezon başında, düşler kurarım,
Çubuklu formanla, tarihe mühür,
Eklenecek günü, bekler durarım…