Felsefe Şiirleri Şiiri - Bilal Yavuz Şii ...

HÜMA MEVSİMİ

mermilerden bir tesbih

çeker yorgun yüreğin

alınteri karışmış fağfurlarda

atar ecdadın nabzı

bizi böyle derbeder bırakıp gitme Hüma

bizi uçurumlarda

böyle sarkıtılmalık

sen ki zayıf kuşları yutan yırtıcıların

korkulu rüyasıydın

kadim amazonlarda

tiranozorlar gezer antikkayıplığında

bizi böyle fersude

bırakıp bitme Hüma

sen ki cennetin kuşu

kuşların melikesi

berrak kanatlarında ehvenlerin ahseni

boya gökkuşağına

uçuştuğun gökleri

körelmesin rengarenk ıssız umularımız

vaktin ihtiyarında

yetim ve garibanız

vaha içinde sahra içinde vaha içre

kısraklar bünyemizde

koşturur yarım kalmış şanlı tarih timsali

bizi böyle umarsız

bırakıp ötme Hüma

tozu dumana katan yıldırım toynaklarla

kalkan gibi bilekler

kopan tekbir sesleri

vadilerden akın akın çağlayıp da coşan

muvahhid nefesleri

tevhid türküleriyle

dalgalanan depremler

akışan fırtınalar tamudan kanyonlarda

gidişin kıyametim

bizi böyle kabristan

bırakıp gitme Hüma

ÜÇ VAV

içten içe çürüyen hınçlar

karaya vuran deniz kabukları

evini can yoldaşı edinen

yoldaşlarına göre şekillenen

vefalı keşiş yengeçleri kalbin

içim nasıl da kazaziye

üç vav gibi birbirine kenetli

bir gezegen olsaydık seninle

aksaydık kendi yörüngemizde

sevdamızın meyvesiyle

daireler aynalar birbirine

yuvarlaktaki kadim sır

semahların cezbedeki esrarı

vurur rıhtımlar denizlere

dönüşler geçer durur kendinden

tekrar da bir varıştır bilenlere

duruşlar da gidiştir bil

gidişler de duruştur bu dergahta

akışlar da yüzüştür gökte

yüzüşler de akıştır suda

susuşlar da susayıştır çeşmede

susayışlar da susuş çöl gölünde

kenetleniş ne büyük yolculuk

benlerin eriyişi adeta

biz labirentinin karanlığında

bir karanlık ki baştan ayağa nur

aklın şimdi dönen bir topaç

çıldırışların arenasında

şimdi en emin liman vicdanındır

ve sığın dur sığmayana

bir an saati durur şimdilerin

toplanır çemberlerin sofrası