Karahasan derler, Çepni boyunun,
Emaneti gibi, duran köyümüz.
Hacı Emiroğlu, Türkmen soyunun,
Yurdunu Canik’te, kuran köyümüz.
Profiline baktım senden gizlice,
Aldım bakışlarımı hemen hızlıca,
Görünce yüzünü öyle nazlıca,
İşte aradığım Leyla bu dedim.
Bilirim Kaf Dağı arkasındasın,
Senle yaşananlar anı Leylide.
Heyhat ki gönlümün ortasındasın,
Sağımın solumun yanı Leylide.
Mesafeler engel olmuyor aşka,
O masum yüzüyle kalbimi yakan,
Mazide sevdiğim güzeli gördüm.
Zaman aynasından işveli bakan,
Sürekli övdüğüm güzeli gördüm.
Bu kalp unutur mu diye sorardım,
Vatanıma göz dikenin kanını,
Oluk oluk dökmez isek namerdiz.
Hain, alçak, zorba piçin canını,
Kurşun kurşun, sıkmaz isek namerdiz.
Kalbime acı bir hüzün salındı,
Dünya benim olsa gayrı ne çıkar?
Ruhum bedenimden söküp alındı,
Üstüme topraklar dolsa ne çıkar?
Yar nerdesin...
Neden kendini sakladın yar,
Ay ışığı geceden çekilir mi?
Hangi ufukta bekledin yar,
Güneşe doğmak biçilir mi?
Ah ah! Kader denen şu acı suyu,
İçmeden sonumu bilen olsaydın.
Gönlüme kurulup bir ömür boyu,
Şefkatle yüzüme gülen olsaydın.
Çayır çimen yeşil renge bürünür,
Baharlanır bizim köyün elleri.
Misk kokusu yar eline sürünür,
Sarıya boyanır Orman Gülleri.
Mart ayında fidan olup biter de,
Uzun zaman yollarından,
Gel de öyle git canım.
Bir huzur ki kollarından,
Ver de öyle git canım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!