Fayton Şiiri - Arda Keskinkılıç

Gece oldu...
Fayton tıkırtıları geliyor kulağıma
Ardından atların pis kokusu
Gecenin sessiz kokusuzluğunda
Ağır basıyorlar burnuma
Arabacı ise
Terden sararmış gömleği üzerinde
Yakasına doladığı ufak bir havlu
O da aynı sarılıkta
Hunharca atları kamçılıyor
Ne yöne gittikleri belli
Meçhule..
Gözüm faytondaki süslere ilişiyor
Birbirine dolanmış kırmızı püsküller
Zevksizce donanmış
Arabacının başında yine aynı renkte bir fes
Ama..
Ama ortada fayton yok
Arabacıya bakıyorum
O da yok.
Tıpkı sen gibiler yani
Varlığının içindeki yokluk gibi
Hissedilmesi zor
Yani aslında
Ne fayton var ne de sen
Gerçi görüyorum onları
Ve seni
Fakat
Faytondaki at beni ne kadar meşgul ediyorsa
Sen de o kadar ediyorsun
Nafile..