Gecenin en içrek deminde
Elimde içi boşalmış kadehin gereksiz duruşu
Cebimde pörsümüş mektubu sevgilinin
Evimin en geniş duvarına astığım resmi bakmakta,
Geceye hüzünlenmiş suratımın ağrımaklı haline
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
