Fay Hattı Şiiri - Suat Çiçek

Belli ki dinmemiş derin volkanlar
Bugün de İstanbul’a sığamıyorum
Hayat zemininin yerkabuğunda
Fay hattı dehlizlerinde ürperiyorum
Bugün de İstanbul’da sallanıyorum
İstanbul sallıyor ben yürüyorum

Ceylani bir bakış beliriyor boşlukta
Simsiyah gözleri boğuyor karanlığı
Yürek kalesinin yıkılmaz balkonunda
Usulca açılan tefekkür seyrine
Gözlerim dalıyor ben kalıyorum
İstanbul yürüyor ben duruyorum

Nur yüzlü dolunay altında
Nedendir gelgitler çözemiyorum
Gizemli umutların sarsılmaz tepesinde
Çamlıca’dan İstanbul’a süzülüyorum
Tepeler en tepeler serin olur diye
Bugün de İstanbul’a sığınıyorum
Tepeler esiyor ben yanıyorum