gideceksin biliyorum sabahtan
nolur beni uyandırma öyle git
kurtarırsın kendini bu günahtan
nolur beni uyandırma öyle git
boynuma yükledin aşkın ahını
Herkes bir gün girecek şu toprağın altına
Ya Karaca ahmet te yada başka bir yerde
Ameliyle başbaşa kalacak en sonunda
Hiç kimse olmayacak yaşadığı o evde
Bir kaç gün tutacaklar yassını ağlayarak
Sesin bülbül gibi gül bahçesinde
Kurumuş dallara hayat veriyor
Bakışın kurumuş çöl toprağına
Yağmurlar yağdırıp hayat veriyor
Gönlüm de huzurum kutsal mabedim
Sana açtık elleri mağfiret diliyoruz
Günahımız çok fazla bunuda biliyoruz
Sen afetmessen bizi halimiz ne olacak
Bu günahkar ömrümüz nerede son bulacak
çanakkalede kalkıp gidebilseydin eğer
ne filistin yanardı nede islam dünyası
burada ne işimiz var diyenler görseydi
çanakkale yeniden yaşanırdı elbette
gazzede çoluk çocuk birer birer ölürken
Hem kendini yaktın hem beni yaktın
İçime sönmeyen bir kor bıraktın
Mademki yalandı aşkın ve sevgin
Neden zehir olup kalbime aktın
Ben kendi dünyamda yaşar giderken
Bir inat uğruna gittim buradan
Kendi ellerimle yıktım bendimi
Gururum klavuz oldu gönlüme
Hem seni kaybettim hemde kendimi
Karardı gözlerim sanki geceydi
Zor geçiyor işte zaman öyle zor ki
Ne ben bunu bunu anlatabilirim nede sen anlarsın
Saatler durmuş zaman ecel vakti
Saniyeler Asır gerisini sen düşün artık
VE bir hicran başlar ansızın sokakların ortasında
Gidecekmissin gibi bir his kaplar içimi
umudunu kesme sakın yarından
görecek ne güzel günlerimiz var
rahmet kapısında bize yaradan
duaya açılan ellerimiz var
dünya üzerinde gülemiyorsak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!