Bazen ararken kaybeder insan,
Bazen ararken bulur.
Neyi kaybettiğine,
Neyi bulduğuna bağlıdır bu...
Ama sevdiklerini kaybedenler,
Her şeyini kaybeder
Bir arkadaşım olsun şöyle
Sırtımı yasladığımda
Gözüm arkada kalmasın
Ölüme yürüdüğümde
Hep arkamı kollasın
Derdimi derdi bilsin
Tanrı Dağlarından süzülen bir Kartal
Özgürlük için savaşan bir Bozkurt'um
Gök-Çadırda doğdum, hep özgür oldum
Damarlarımda Atalarımın hür kanı var
Rüzgarda savrulsa da saçlarım,
Güneşi avuçlarına al
Cevri cefası bitmez bu hayatın
Ne çilesi biter, nede ızdırabı
Keyfe keder birde sen olursan
Çilem sen olursun, ızdırabım sen
Derdim sen olursun, dermanım da sen
...
Aşk'a tutunmak çok zordur
Güç ister, kuvvet ister
En çok da yürek ister
Hem de ölümüne
Fatih Mehmet Yiğit
Aşkta korkuya yer yoktur.
Aşk bedel ister, yürek ister
Hemde ölümüne...
Mansur'u dar ağacına çeken aşkıdır...
Mecnun'u kızgın çöllere salan...
Ferhat'a aşılmaz dağları aştıran
Ben sürgün bir nefesim,
Demir asa, demir çarık;
Dost yoluna düşürdü aşk beni.
Kerbelâ’da bir yudum suyum,
Seraba döndürdü aşk beni.
Aşk bir isyandır
Bir devrimdir
Bir ihtilaldir
Ruhu zapt ve İşgal eder
Önünde hiçbir engel
Hiç bir mesafe tanımaz
Aşk baharda çiçek açarmış ya
Her daim baharı yaşa
Sakın solmasın gözlerinde açan çiçek
Aşk her mevsim bahardır senin gözlerinde...
Fatih Mehmet Yiğit
Bir insan neresiyle sever?
Aklıyla mı?
Teniyle mi?
Yoksa yüreğiyle mi?
Çıkarını düşünen aklıyla sever
Nefsini düşünen teniyle sever
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!