bahar zamanına yakın
gözlerin noktaya çaldığı vakit
bir virgül çıkıyordu saklandığı yerden
vuruyordu en vurulmayacak yerden
sabah kahvaltılarından
tutup akşam yürüyüşlerine kadar
bir rum kızı maruen antuan
kostanti'nin gözdesi, biricik karısı
kollarımda yatıyordu dun gece
hasretlığimiz uzun zaman önceden
bir rum kızı maruen
çok iyi sevişiyorda
(24 Kasım 1987'de Bursa'da doğdum. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Türkçe Öğretmenliği bölümünden mezun oldum.Şuan Kars Sarıkamış'ta görevimi yapmaktayım)
kapında çocuklar oynaşıyor
bağrışları allak bullak bir resim
yağmur sonraları,
inatlaşan akrep ve yelkovan
Ben sana değil de yokluğuna yenildim galiba.
öyle yorgunum ki hiç sorma
ben bu saatten sonra ancak
üsküdar'da bir taş olabilirim
kız kulesini seyreden.
Niye özlenecek bir sen bıraktın bana sevgili
oysa giderken her şeyini alıp da gidiyorum diyordun...
kışlıklarımı kaldırmak üzereydim
bu zamansız ayrılık yağmurlarından önce
yaza az vardı; ne oldu da çoğaldı böyle.
bahara hazırlanıyorduk oysa daha dün
kanepelerin yerlerini değiştirmeli diyordun
keşke parkeleri de değiştirebilsek
bir şiirim vardı, unuttum
boyu aynı sen
sesi, gülüşü ve yürüyüşü...
bir şiirim vardı unuttum
ki unutmak eylemlerin en rezilidir
şimdi; yani yarından önce ben
bir iki
Anlatacaktı birincisi
söze karışmasaydı ikincisi
duracaktı yanında öylece
demeselerdi ona sen söyle
Biliyor musun?
senin artık bir alışkanlık olduğunu düşünüyorum iyiden iyiye.
Çünkü yokluğun giderek daha az acı veriyor.
Zor olmuyor mu? zor oluyor elbet;
hem beni bilirsin öyle güçlü biri değilim...
Ama alışıyorum sana alıştığım gibi yokluğuna..tekilleşiyorum;
Düş ile ben
yemyeşil bir orman içindeyiz
kimsecikler yok orman ve biz
biz ağaçtan var olmadık; ya siz
o, güzele bakılsın diye yaratıldı, eminiz.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!