Sonbahar çıplak,
Sararmış tüm utangaçlığıyla gülümsüyor yapraklar,
Sonra bırakıyorlar kendilerini yere.Bir bir,
öpüyorlar toprağın alnın'dan sevenin sevdiğine kavuşması gibi...
Omuzlarımda gururla taşıdığım apoletler.Her biri ayrı bir eza ve ayrı bir cefa...Mağrur bir aşk hikayesi eskimiş radyomdan duyulan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!