Allah’ım bu ne zillet ne bela
Dön dolaş yine aynı cefa Halbuki etmekte Zümre-i ayan sefa
Hey hat! Yok mu âlem-i İslam’da bir nefer
Öyle ecdadın torunusun ki ezer batılları teker teker
Nahak yere düşüldü ye'se
Nidalar ile söylenmekten usandım
Erbab-ı zilletin şurubundan
Kana kana içilmesinden usandım
Gözlerim ilişir aşk-ı deryaya
Hüznüm akar karışır feryad-ı figana
Ye’se düşkün olan âlem-i serdahda
Mahcubum sultanım
Gözlerinin baktığı kâinat da
Hatibi oldun ümmetinin, habibi oldun rabbinin
Unutmadı kardeşlerin gözler ağlar beklerken seni
Mani oldun cehalete mimar oldun saadete
Neredesin ay yüzlüm neredesin gül kokulum neredesin sen nerede
Hatice’nin gülü Aişe’nin goncası ümmetinin göz bebeği göklerin resulüydün.
--- ------ ---
Harap olmuş kalp türab olmuş
Geçmiş bütün alem-i adem serab olmuş
Alev olmuş aşk gözlerden dökülen matem
Etme harikâyı sevda sen yakma kalbimi madem
Bahara kar düştü
Aka karalar düştü
Gönle bir ukde üşüştü
Toprağa rıza-i ilahiden bir nefer düştü.
Namert mert uykusunda
AFRİN MARŞI
Susma, bâtıl soyundu ziya-ül hakka
Doğrul, kıyam eyle seb’atınla hakka
Mücadele-i varoluştur bu dava-yı beka
Zalim bu, zulüm ki bana, ha Antep ha Rakka
Ağlama çocuk,
Damlamasın düşlerin fezaya
Dimdik doğrul cenk et malup olma ezaya
Karanlık hüküm sürsede çıkacak günler felaha
Sabret baksana gülümsüyor arş istiflaha
Mücahide laf atar oldu gamsız fani
Alemi hande sandı gülüyor er'ani
Sıcak yatağında yatıyor fevkani
Cahimi cehennem numunda durmuş ahkam kesiyor
Aileden geçmez mümkün değil
Hüzn-ü cihanı handelesen ne çıkar?
Âlem nasihatten olmuş bıkar.
Atisi daha fena, kalır mı acep hanelerde ar?
Neyleyim riya kokan alemi?
Bana Allah'ım yar/ar.
F.E (Abid)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!