Kendi kendime yaşayıp giderken,
Her acıya gülüp geçerken,
Tamda mutluyum derken,
Nerden çıktın karşıma,
Seni gördüm pembe oldu dünya,
Seni ilk gördüm gitti aklımın yarısı,
Bir güldün, içimde yangın hem de en alası
Mecnun’un Leyla’ya var mı ki böyle sevdası!
Vazgeçemedim senden vazgeçemiyorum
Bir kez olsun anlamadın aşkımı,
Seni bir gördüm yüreğimi yaktın,
Nereye gitsem karşıma çıktın,
Sonra beni tek başıma bıraktın,
Yalnızlıktan bıktım gel kurtar beni.
Bir güldün beni peşine taktın,
Bugün yine güneş yok gök yüzünde;
Üşüyorum soğuktan değil sensizlikten,
Bulutlar yağmur ağlıyor;
Bense kan ağlıyorum ümitsizlikten.
Seni bir görsem güneş hiç batmayacak,
Rüzgar fısıldatacak ismimi,
Yıldızlar çizecek resmimi,
Sende isteyeceksin sevgimi,
Özleyeceksin, bekleyeceksin beni.
Hep bekleyeceksin çıkmayacağım otobüsten,
Ben aşkına esir olan bir köleyim;
Ben bükülmeyen ama kırılan bir bileğim,
Ben acılarla dolu bir feleğim,
Ben sevgiyim, ben hasretim, ben kaderim arkadaş.!
Kırık kalplerin yarası benim,
Ayrılık güzel derdim belki,
Yanımda sen olsaydın.
Dünyayı tanımazdım bil ki,
Hep yanımda kalsaydın.
Belki de hep mutlu olurdum,
Gelme artık istemiyorum,
Gelirsin diye inan ki beklemiyorum,
Dargınım sana bunu gizlemiyorum,
Zaten bu sevgiden bıkmışım ben.
Zaten bu hayattan sıkılmışım,
Ben şimdi uyumuyorsam,
Her şarkıda bin hıçkırık ağlıyorsam,
Köşe başlarında hep hayalini kuruyorsam,
Bil ki sen yoksun diye.
El uzatıyorsam ilerdeki ışığa,
Özledim diyorum duymaz mısın feryadımı,
Söyle neden yıkarsın hayatımı dünyamı,
Bir kez olsun bulamadım muradımı,
Gel artık ne olur gel biraz.
Senin için parçaladım gururumu,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!