Farklı Ruhlar Şiiri - Ahmet Ormancı

Her akşam sensizlik çöker içime,
Kara bir bulut gibi,
Güneşin batışıyla birlikte,
Kararır,üşür ruhum.
Seni görebilmek,görememek
Bu ikilemle yaşarım tüm geceyi,
Ta ki günün ilk ışıklarına dek.
Nihayet Sabah olur:
Güneşle birlikte aydınlanır ruhum da,
Sen gelirsin aklıma,
Göremesem de seni, sesini duyamasam da;
Biliyorum:
Sıcacık bakıyor gözlerin dünyaya,
Ama kim bilir kimin gözlerinde?
Ilık sesin okşuyor yine;
Etrafındaki insanların kulaklarını.
Sakin,uysal tavırların geliyor aklıma,
Kim bilir, kimleri mest ediyorsun yine
Benim ruhumdan çok uzaklarda.