Ben zannederdim ki
Günümü Güneş aydınlatıyor
Bir sabah uyandım ki
Her yer karanlık ışık sızmıyor
Gökyüzüne baktım umutla
Orda Güneş ışığını saçıyor
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Ne yer yüzü karanlık,ne gök yüzü aydılık,sen bile farkında olmadan seni bırakıp gidenler içini karartmışlar.. umarım çok uzaklara gıtmemişlerdir.günay aktağ...gönlü-bol
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta