Ve benden alasıca neşeyi, gülümsemeni bırakıp.
Öyle git ağlayan yanlarıma tuttu bak tılsımın.
Yaramaz işine ben senden aldığımı bıraktım geriye.
Konuşmak ister benle ben doğrusunu dinlemeyip.
Seni almamalıydım yanıma en uzak ihtimalle.
Hayatım kemirirken bıraktım ben biliyorum.
Dönmedim zararın en şiddetlisin de bile.
Dağıtmak için efkarımı yine sende aradım.
Temelsiz bırakabileceğinin, evet farkındaydım.
Durmak bilmeyen tükettirişin hep bir sel gibiydi.
Sadece ben oldum hedefin yanında olmam sebebim.
Bir rüya uyanıklığına sen düşürdün ben değil.
Gereği yoktu sende biliyorsun fısıltılara aldandın.
Sessizleşirken eminim fısıltıların sen de fark ettin.
Kenan Gezici 22/08/2025
Kayıt Tarihi : 22.8.2025 13:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!