Fanus Şiiri - Berk Demirağ

2013 ün son gününü de gördü
İki yıldır bizimleydi
Bir fanusta tek başına
Japon balığı diyorduk ona
Kimbilir nasıl avutarak kendini
Güzel düşlerle tutunuyordu hayata

İşi gücü de yoktu
Ezberlediği fanusta
Mecburen dönerken, kıvrılan etekleri
Ve cilvesiyle insan denen Tanrısı,
kendisinden zevk aldığı için bakılıyordu.
O da ne bakılma
kadın arada yem atıyor
o da hep aynı,
diğerleri onu da yapmıyor
öyle bakıyordu.
Kendisi ise duaya sarılmıştı
Öbür dünyanın düşüyle katlanıyordu
buna da şükretmeliydi
yoksa sıyıracaktı
Yenerek alınan zevklerden değildi
Çok güzeldi Japonlar
Diğer balıklarda olmayan
Asaletleri vardı.

Ya 2014 neler getirecekti
Yeni bir yem! poşet doluydu
ona daha yıllarca yeterdi ki.
Ya bir eş,
fanusta küçüktü
bir de onla paylaşacaktı
çarpışıp duracaklar
ama olsundu belki beraber
kandırırlardı kendilerini
aynı yalnızlık ve çaresizlikte
Ne düşündüğü ne istediği
Kimsenin umurunda değildi
Daha iyi hayat rüyalardaydı
Yoktu,Ne yapabilirdi ki
Fanusta ölmekten başka.
Ölüşüme şaşıracaklardı
Yaşayışıma şaşırmayanlar.