Fani dünya... Şiiri - Murat Ülkü

:
Kim kalmış şu fani dünyada
Ecel şerbetini içeriz bir gün.
Kısa bir uykuya dalıp rüyada
Ebedî âleme göçeriz bir gün.

Ne mal ne mülk ne şöhret kalır,
Her nefes sona doğru bir adımdır,
Zaman bir su gibi akıp giderken,
Anlarız faniliği, varlığımız biterken...

Sevdiklerimiz bir bir ayrılır yanımızdan,
Hatıralar solar, yüzler silinir zihnimizden,
Gidenlerin ardından öylece bakarken,
Sanki bir fısıltı duyarız, " Evet sıra kimin?"

Kimi koşar durur dünya peşinde,
Sanır ki ebedidir bu yalan diyar.
Oysa bir hüzün vardır, her gülüşün ardında,
Ve bir son vardır, her başlangıcın sonunda ...

Bir gün gelir, susar en gür sesler,
Durur kalp atışı, gözler kapanır,
Sarar bedenimizi, titrek bir el uzanır,
Ruh sessizce sonsuzluğa uğurlanır.

Ne bir veda edebiliriz sevdiklerimize,
Ne de son bir kez sarılabiliriz onlara.
Sadece bir hatıra bir iz kalır geride,
Bir de karanlık bir yuva toprak altında,..

Bir gün en derin uykulara dalarız,
Bir daha bu dünyaya uyanmayız,
Dönülmez yere dair rüyalar görürüz,
Ölümün olmadığı bir hayata hazırlık yaparız...

Toprak olur bir gün ten ve bir gün çürür,
Ama ruh kanatlanır ve sonsuzluğa uçar,
Her şeyin sorulacağı o hesap günü gelir,
İlahi adaletin önünde herkes Ram eder...

Acılar, sevinçler, hepsi geride kalır,
Sadece amellerimizdir yoldaşımız.
Kimimiz cennete, kimimiz cehenneme,
Herkes kendi kaderine doğru yol alır...

Son duraktır orası, dönüşü yoktur,
Sır perdesi aralanır, kıyamet kopar,
Kim kalmış şu yalan, fani dünyada?
Her gelen son nefesle ebedi âleme göçer...