Faili Malum Şiiri - Aziz Kerem Tuna

Kırılmış, gözyaşında boğulmuş bir kalp vardı,
Soğuk bir kül tablasında saklanan bir cinayet.
Şehrin en soğuk, en acınası kaldırımında,
En gereksiz otobüs hattında, hatta durağında,
Sıkıştırılıp ufacık bir sandığa, bırakılmış bir kalp.
Duraksa hiçbir şeyin farkında değildi.
Aslında bu faili malum cinayetin farkında olan da yoktu,
Tüm meraklı bakışlardaki şehrin soğuğunda.
Bir kalp vardı sandığın içinde,
Üzerinde kara saplı bir bıçak.
Üç beş satıra gölgesi düşmüş bir cinayetti bu,
Baş komser yalnızlık bakıyordu bu davaya,
Ve faili meçhul yazmak istercesine bir tutumu vardı komserin.
Otopsi raporlarına,
Bir saç teli yazılıyordu suç aleti olarak,
Ekleniyordu, derine işleyen iki can alıcı göz vardı,
Kalbin ölümüne sebep olan.
Bıçak öldükten sonra tamamen yanıltma amaçlı saplanmıştı,
Hiçbir parmak izi yoktu arda kalan.
Cinayet meskeni olarak, şehrin en acımasız durağı seçilmişti,
Bir yaz akşamının sıcaklığına, buz kesen bir cinayet ekiliyordu.
Kurban yaklaşık yirmi – yirmi bir yaşlarınca bir gencin,
Kocaman kalbiydi.
Öldürülmeden önce vücuttaki tüm sevgi ve aşkı çekmişti içine.
Faili malum bir cinayetti bu.
Kurban yirmili yaşlarda bir delikanlı,
Delikanlıdan ziyade onun tüm duyguları.