Fahriye Abla Şiiri - Yorumlar

unutulmaz usta şairlerimizin unutulmayan şiirine merhaba

unutulmaz ustaların unutulmaz şiirleri

günün şiirini kutlarım..seçici kurula selamlar

Saygıyla ellerinizden öpücem mahşer günü...

Gönül verdin derlerdi o delikanlıya
En sonunda varmışsın bir erzincanlıya
Bilmem şimdi hala bu ilk kocandamısın
Hala dağları karlı Erzincandamısın.

Her mahallenin bir Fahriye Ablası olmuştur.

Oldukça etkileyici!

Fahriye AblaHava keskin bir kömür kokusuyla dolar,
Kapanırdı daha gün batmadan kapılar.
Bu, afyon ruhu gibi baygın mahalleden,
Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın, sen!
Hülyasındaki geniş aydınlığa gülen
Gözlerin, dişlerin ve ak pak gerdanınla
Ne güzel komşumuzdun sen, Fahriye Abla!

Eviniz kutu gibi küçücük bir evdi,
Sarmaşıklarla balkonu örtük bir evdi;
Güneşin batmasına yakın saatlerde
Yıkanırdı gölgesi kuytu bir derede.
Yaz, kış yeşil bir saksı ıtır pencerede;
Bahçende akasyalar açardı baharla.
Ne şirin komşumuzdun sen, Fahriye Abla!

Önce upuzun, sonra kesik saçın vardı;
Tenin buğdaysı, boyun bir başak kadardı.
İçini gıcıklardı bütün erkeklerin
Altın bileziklerle dolu bileklerin.
Açılırdı rüzgârda kısa eteklerin;
Açık saçık şarkılar söylerdin en fazla.
Ne çapkın komşumuzdun sen, Fahriye Abla!

Gönül verdin derlerdi o delikanlıya,
En sonunda varmışsın bir Erzincanlıya.
Bilmem şimdi hâlâ bu ilk kocanda mısın,
Hâlâ dağları karlı Erzincan’da mısın?
Bırak, geçmiş günleri gönlüm hatırlasın;
Hâtırada kalan şey değişmez zamanla,
Ne vefalı komşumuzdun sen, Fahriye Abla!

Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar
Kapanırdı daha gün batmadan kapılar

homo non-erectus'tan fahriye'ye methiyeler;

'...ve hepimizin ablası ve hepimizin hüzzamı ve hepimizin hülyası ve hepimizin yalancısı ve hepimizin ne..ne desem boş yani..:)..(ve daha nice nice ismini anamadığımız yapımda ve yayında emeği geçen tüm hale jale ve mahalle sakinleri olaraktan vefâ ilen..) hani hepimizin ilk gençlik yıllarında yatağının altındaki ayıplı dergiler gibi bi dönem kalbimizin arastasında ,inbox'ımızda,ara ara ve çeşit çeşit koklayıp yaralarımıza sardığımız ve hızla unuttuğumuz hani adına 'çocukluk' mu dediğimiz ve hatta bizi ergen bi çocuktan,hissiz ve ahlaksız bi adem yapanda..

ez-cümle, Fahriye ablalarımız..ne şirindiniz yaa-uuv :)

şimdi Allah'ın adını anmaya biparçacık da haddimiz yok amma,''elhamdülillaahh.. doyduk' dedik bi dönem işte sizinle..

-sonsuz/doyumsuz/abaza açlığı bastıran patates cipsi!-

akabinde 'yâr şekeri' dengesizliği..- hamdusenalarla uzanırken misvaklarımıza ve terkederken soframızı.. ve dönerken muhakkak karılarımızı dahi almadığımız mağaralarımıza..

oh bea..yine de ... iyiydi(niz) iyidi(niz..) hayatı işte bi yerinden,show must go on'lamalıydı..biri olmazsa diğeri kesin açmalıydı,perdeyi.

yani ki, ellerinize sağlıktı.. lakin bu açlık geçecek gibi de değil miydi neydi.. haydar'la mı görüşmeliydi ..'

Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar
Kapanırdı daha gün batmadan kapılar
Bu afyon ruhu gibi baygın mahalleden
Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın sen!
Hülyasındaki geniş aydınlığa gülen
Gözlerin , dişlerin ve akpak gerdanınla
Ne güzel komşumuzdun sen fahriye abla


hepimizin bir fahriye ablası yokmudur

Ne güzel komşumuzdun sen Fahriye Abla...Üstadın en beğendiğim şiirlerinden... Paylaşım için teşekkürler...