kalemi kağıttan kesme
şiiri hayattan
arzular benim doğranmış gövdem
kanıyor ama kesilmek böyle derin bir sancı
kim bilir kaçıncı rüyadan uyanmış
boş bulundu câm-ı mey oldu tanîn-endâz-ı aşk
yoksa çıkmaz rind-i pür-irfandan âvâz-ı aşk
(şeyh gâlib)
*
çok daha yalnızız
çok daha kendimizle baş başa
gerek yok böyle telaşa
bir kağıdın üzerine akın
bir gümüşü nehrine bırakın
kimi seversen onu düşün de
göstersin kendini sana düşünde
cihânı seyreder hakîkî âşık
cânânın hayâlî bir gülüşünde
bir kadeh yankılandı dudaklarından
bir şiir sabaha karşı yazıldı kaç kere
umudumun taşındığı yok
sevdanın akıl almaz duraklarından
söz açtığım gibi dağıldı suda
bütün bunlar gece yarısının yarısı
bütün bunlar biraz hüzün ve kalp ağrısı
daha da söylerdim o içimdeki
kırık ve lirik çiçeklerin macerasını
kalemim de susardı yazmaya
vurulalı o en güzel gül’e
yandıkça yandık ve döndük küle
ilhamı bizden alsın şairler
pes yazdıkları şiir bülbüle
suya verse de bâğbân* olmadı
son satırları eksik kaldı
kırıldı yalnızlıkları
yoksa iyi bilirdi hüzün
içinden yanmayı
yoksa iyi bilirdi yerinde saymayı
denizi çağırdım
maviyi gün gibi değil sanki bitimsiz
yeşil bir saati ağacı ormanı
hayali ve sesi çağırdım
bir sabah kendimleydim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!