Ne değişti ki bu dünyada?
Vicdanlara bahar mı geldi?
Kurudu mu gözyaşları,
Dindi mi acıların seli?
Kadınlar,
Çocuklar,
Yaşlılar…
Hâlâ ağlıyor gizlice.
Hayvanlar,
Bitkiler,
Denizdeki su…
Hâlâ kirli,
Hâlâ suskun.
Zengin sofralar taşarken,
Yoksullar açlığın pençesinde.
Silahlar büyürken ellerde,
Barış küçülür dillerde.
Adalet bir terazi değil artık,
Güçlünün gölgesinde kaybolan bir çizgi.
Sevgi unutulmuş,
Merhamet unutulmuş.
Dünya yine sefil,
Dünya yine ezik.
Ama biz susmayacağız!
Kalemimizle, sözümüzle, yüreğimizle
Savaşacağız karanlığa karşı.
Ne kadının çığlığı kalacak yerde,
Ne çocuğun gözyaşı akacak boşuna.
Ne hayvan aç kalacak,
Ne toprak kuruyacak kanla.
Biz varız!
Biz insanız!
Ve bu dünya
Ancak bizim vicdanimzla yeniden
Dogacak
Kayıt Tarihi : 29.5.2020 08:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!