sevmedim bozulmayı,
insanî tortularımı dikenler sarmış,
öyle istiyorum ki ben olarak kalmayı,
mezalimin kulakları boynuzu geçmiş…
galiba, ondan derin yaram,
bu yüzden, kendi kafamın içinde
sıkışıp kaldı dünyam…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta