Ezgi Şimşek Şiirleri - Şair Ezgi Şimşek

Ait olamadığım yerlerde
-mış gibi dolanıp duruyorum
Çaresiz...

Ne ben
Onlara aitim,

Büyüyünce geçerdi hani,
Daha büyüyemedim mi? ..
Öpünce iyileşirdi ya yaralar
Anne,
Neden öpmedin bu sefer? ..
Neden yanıyor

Araftayım;
Ne cennette
Ne de cehennemde
Tam ortasında işte! ..

Bir tarafta,

Sen gittin ya sevgilim,
Boşaldı oyun parkımın
Tüm salıncakları!

Etrafta sadece,
Ağlayan çocuklar kaldı.

Karıncaların
İstilasına uğramış bir
Piknik sepetinde
Sunulmuştu hayat bize...
Tuzlu kurabiye tadında...
Ama ben

Hayallerimi
İnfaz ettin sen! ..
Ruhumu hapsettin! ..
Her saniye arttırdın
İşkencenin dozunu! ..
Beynimi kemirdin,

Çıldırıyormuş gibi
Hissediyorum...

O denli kopmuş,
O denli uçurumda ve
O denli amaçsız!

Sevdalar mezarlığına git
Bir ara.
Yiten sevdamızı bulmaya...

Bir buket çiçek götür
Mesela...

Sıkıldım artık,
Olmayan bedenini
Sarmaktan!

Sıkıldım artık,
Seni hayalimde

Öyküsünü bilmediğim,
Zincirlerle bağlandığım,
Derinlerime sakladığım,
Ezberleyip söyleyemediğim
Mecburi
İnkarlara sürüklendiğim,