Ezelden Yorgunum Şiiri - Ertuğrul Bey

Adım sanım yokken yazılmış defterim
Ruhuma işlenmiş derdi-gam kederim
İnce ince örülmüş fani kaderim
Ben kırgınım,kırgın yorgun bir enkaz'ım
Bembeyazm kar gibi gece gibi kara'yım
Sayfalara sığmaz uzun bir hikayeyim
Yorgunum çok yorgun har'dayım

Bildiğin gğndüzüm gördüğün gece'yim
Kağıttaki kelime düş'teki hece'yim
Bilenlerin çözemediği bilmeceyim
Ateş teki köz'üm gönüldeki söz'üm
Gözyaşı eksik olmayan göz'üm
Ben yetimim kimsesiz biçareyim
Yorgunum yorgun ezelden öksüz'üm

Gülsem dert olurum üzülsem dert
Anam'dan aldığım maya bu tatlı sert
Sözünü esirgemez adam gibi mert
Akıllara zarar aklım biraz deliyim
Kimi zaman deli kimi zaman veli'yim
Aklı fikri yerinde bireyim ferd'im fert
yorgunum yorgun acının acı dili'yim

Çocuk gibi tertemiz yüreğim
Ne kadar üzülsemde unutur severim
Neylersiniz bende böyle biriyim
Canı yanana sessiz kalamam koşarım
İyilik ne kadarsa üşenmez yaparım
Kendimi bildim bileli işte böyleyim
Yorgunum yorgun sevgi dolu katar'ım