Eyüp Uysal Şiirleri - Şair Eyüp Uysal

Düş gücümün uzantısı kitaplarım
Sizleri öyle korur öyle saklarım
Dolapta oturan uslu çocuklarım
Hepinizi sevgi ile kucaklarım

Sıra, sıra belirlidir hep yeriniz

Ankara’nın kumru kuşları da,
Kumru gibi gençleri.
Yar ben seni severim de,
Kavuşamazsak durmaz gözüm yaşları.

Kumsalda bir nazlı dilber,
Öylesine yatıvermiş.
Gelip geçen nazar eyler,
Endamını kuma sermiş.

Kum sarılır,deniz sarar.

Varsılda para, bende gönül zenginliği.
Kayıp derdimiz yok da, var ruh dinğinliği.
Gönülde dostluk ile, işte el birliği.
Bunlardır hayatın aşk ile öğrettiği.

Yel esimi uzaktaymışsın be ölüm.
Geçmişi anımsarım bölüm bölüm
Çocukluğum, gençliğim, yaşlılığım
Topladım hepsini teslim olacağım.
Yel esimi uzaktaymışsın be ölüm.
Beraberiz ayrılmayız artık senin ile,

Ömür dediğin; bir doğum, bir ölüm.
Arasını dolduran çocuklarım ve sensin gülüm
Ekleri ise; dostlarım ile aile bireylerim, yeğenlerim.
Sonu ise; evlatlardan ve senden ayrılığım.

Doğuşumla
Bir parantez açtım.
Sevinçlerle, hüzünlerle,
Kazançlarla, kaybetmelerle,
Çok şeyler öğrendim de;
Öğrendiklerimi birer birer unuttum.

Sin taşımı granit yaptırsam
Çok para ister.
Silifke mermerinden yaptırsam,
İyi perdah ustası ister.
Gönül derki:
Hiç birine gerek yok

Yazmamış yazarlar.
Yazmamış şairler.
Kadın nasıl idare edilir?
Okuyup öğrenemedim.
Suç benim mi?
Yazmışlar hep:

YAĞMUR VE BULUT
Gök yüzünde yüzen bulut.
Gahi özlem gahi umut.
Gözlerinden akan yaşlar,
Tohum toprak seni düşler.