Eylülün Sessiz Odası

Bak burası işte...
Seni gökyüzüme yükseltiğim orman.
Rengârenk Eylül yaprakları arasında,
kirpiklerin kadar narin dalların
yağmurlarımı bestelediği yer.

Bak burası işte...
Derin uykusundan yükselen
ıslak yosun kokusunda,
seni bulduğum toprağım.

Göğün,
damarlarımda dolaşan
ince mavi bir melodiye karışıyor.
Her adımda ayak bileklerimize
dolanan sis bize fısıldıyor:

“Bak burası işte...
Burada, kalbimin en sessiz odasında
adını yankılayan bir boşluk
yavaşça ışığa dönüşüyor ve içindeki sesin
sonsuz bir Eylül sabahına karışıyor.”

19/09/2025
00:09 #wahran
@demlenmisSiirler
(569)