Eylülde Yalnızlık Var Şiiri - Serdar Elmas

Ne zaman oraya varsa yollarım
Sen müjgan abinin yanında alıyorsun soluğu
Taşıdığın çay bardakları sıcağında ararken ben seni
Sen boş bardakların soğuğunda kirindesin
Karamsarlığım
Son evresinde bir tümör gibi büyüdü sensiz
Ben sosyalist kitapları karıştırırken
Sen sarhoş muhabbetlerindesin müjgan abinin
Bir ses uzuyor kulaklarıma
Sanki çocukluğumdan kalma bir şarkı gibi
Uzaksın şimdi bana
Hatırlayamıyorum şimdi
Oysa o sese aşık olmuşum ben
Sana değil!
Eylülde ne çok şey bıraktık
Anahtarını kaybettiğimiz bir sandık gibi
Kapandı yüzümüze
Kıramadık o sandukayı
İşte sırf bu yüzden
O eylüllerde sana aşık oldum ben
Bu eylüllerde değil!
Eylül senden alırdı hüznünü
Eylül senden alırdı muzip gülüşünü
Sen gittin
Eylül soldu bende
Şimdi her yılım on bir ay
Şimdi eylülde yalnızlık var