EYLÜL ŞİİRLERİ

liderler
toplumun tabiatı icabı
önce önde giderler

zamanla
yavaş yavaş
kendi tabiatları icabı
..

yaşanmış koca bir
yıl
yaşanmış koca bir
an


ve saat sonu vurunca
..

Dalgalarla boğuşuyorum
sen olmadan üşüyorum
elimi tutmasan düşüyorum
umudumdun

Denizlerce gülümsüyorsun
sana sevgim bilmiyorsun
..

Bir sancı sarar yavaşça her bir yönümü
Geçtikçe zaman ben görürüm en sonumu
Birgün bırakıp dostları gitmek vardır
Kutlansın hep neş'eli her yıl dönümü

Eylül/77
..

Sen,
Susmaksızın anlatıyorsun...
Ben
Susmak
Sızım
Susuyorum...

..

kapandı gişe
atlar girdi çıkışa
finişe kadar endişe
kazanınca pür neşe

ya
kaybedince
..

sevilmek istersiniz
süslenir püslenir gezersiniz
sevenleri üzersiniz

üstelik çok da güzelsiniz

belki bana düşmez ama
..

Eylül ki lâldir demiştim nâre döndü
Her ne ki varsa aşka dâir hayâle döndü
Sükût lâl ufkundan aşıp bir akşam vakti
Pervâneyle uçuşan vefasız yâre döndü
..

Bakmadan geçebilmekti mesele,
Baktım;
Geçemedim.


29 Eylül 2006 15:30
..

Sen benim uykularımsın
Darda zorda yolda yanımsın
Sen elamsın.....

Eylül 2005 İstanbul,
..

Küçük bir kıvılcıma
söz geçiremesede
tüm evrenin karanlığı

karanlığın kendisinden
daha ürkütücüdür
küçük bir fenerle
..

konuşamıyorum aynada kendimle
içimden geldiğince
konuşmak,
acı veriyor ruhuma
sanki bir yemini
bir günahla bozuyor dilim....

..

doğuşta tamdım
kardeşim geldi
bölündüm

evlendim
çocuğum geldi
yine bölündüm
..

her sözüm
şiirlerim
gözyaşım
susuşum bile
bekçiliğini yaptığın kulubeye
yeni bir manevra
sen,ikigözüm
..

Dostlar bu kafes o ruh için dar dediler
Candan daha evvel nice can var dediler
Ben mevsimi toz penbe bahar sanmıştım
Onlar bana bak dışarda kar var dediler

Eylül/68
..

Resmidir felaketimin
Üzüm tanesi gözlerin.
Mahkum ederken sözlerin
En ağır cezaya beni
Yanmışlığımı ve dahi
Sonsuz şu esaretimi
Anlamalıydın RÜMEYSA
..

Şehirlerce pencere,
pencerece ışıklar,
onlara çarpar durur
kelebekçe, kör aşıklar...

19 Eylül 2003
..

29.Eylül.2006

Can gitti işte
Hayat bitti işte
Oysa ne hayaller düşlemiştik bu işte
Görüyorsun sonuç bu işte
İstanbul’un yalan yanlış onarılan surları gibiyiz
..

Kızlar ki karanlık gece yıldızlarıdır
İnsanı çeken işveli yalnızlarıdır
Meftun bırakanlar Çınaraltı'da beni
Ateş gibi Çengelköyü'nün kızlarıdır

Eylül/70
..

bir eylül kasabasında
bir ince ıslık
bir boran
nefes biter
...
bir çağlayan kenarında
coşku
..