Eylül ve Yağmur Şiiri - Ethem Babrak

Eylül ve Yağmur

Gökyüzü yorgun
Gökyüzü küskün
Harap evler
Biçare insanlar
Hayata bir başka hayat
Artık sığmıyor Eylül

Şimdi yüreğime yağmur yağıyor
Gözlerime uyku
Akşamı sabaha bıraktım
Yağmuru Eylüle
Kahrını namerde

Azap üzümleri tadıyorum Eylül
Senin gemiler, çoktandır benim denizimde battı
Hazirandı
Yağmurdu
Tufandı
Ben gökyüzüne kanat çırparken
Gözlerimden kıyamet
Sözlerinden ihanet aktı

Eylül, sözlerim yetmiyor bir cehennemi anlatmak için
Yanı başımda kör olası kalbim
Yağmur doluyor, efkar kuşanıyorum şimdi
İki rekat hüzün
5 vakit Yağmur çok geliyor
Tutunamıyor, düşüyorum gözlerinden Eylül

Yıkılası gururunu başına taç etmişsin
Etrafa attığın çalımların haddi hesabı yok
Rüzgarı arkana alıp önüne geleni yıkıyor
Kasırgalara imreniyormuşsun
Oysa sen yağmur sever
Hasret giyerdin
Hüzün sana birkaç beden büyük mü geldi Eylül

Bak geceye yüreğimizi sığdırıp kurşuna dizmiş namertler
Panzerler arama emrine amade
Vur emri çoktan verilmiş
Hasret yollarda kalmış
Sevda dediğin hep gerilerde

Eylül, hiçbir şey eskisi gibi olmuyor
Eylül, yüreğimde yağmur
Gözlerimde bulut
Sözlerimde öfke
Eylül, aklım firarda
Hain yeniçeriler gibi bir gönlüm var
Hangi sevdalı bir Yağmur kuşansa
Orada ölüyor
Dirilmeyi bir başka güne saklıyorum
Eylül, çığlık düşüyor yüreğimden
Sabahın seherine kan damlıyor gözlerimden
Eylül
Eylül
Ben eylül ve yağmur
Yağmur ve ben Eylül

Ethem Babrak