Eylül Vakti Şiiri - Sinan Karataş

Takvimlerden yine Eylül
Issız bir yol
Dökülen kuru yaprakların arasından
Gölgemin eşliğinde yürüyor,
Bedenimin sessizliğinde
Ruhumu dinliyorum.
Çıkıntılı parke taşları,
Sokak lambasının göz alıcı ışıltısı,
Yolların derinliği
Bitmek bilmeyen adım sesleri...
Çaresizliğin ritmi mi?
Günlerden Eylül'ün on biri
Sararan yapraklar şen şen
Umutsuzluğun yitip gittiği
Papatyaların seviyor ile bittiği
Bahara, bulutlar hazır şimdiden
Gökyüzünü saran göçebe kuşlara
Dalından dökülen elmalara
Sonu gelmeyen şarkılara
Yarım kalan yollara
Elveda Eylül'ün son gününden