(koca çınarın kırılmış bir dalından son yapraklar)
Baykuş intizarlarıyla boğulmuş,
Yarasa yürekli gecenin ardındaki,
Karabasan şafak bir eylül sabahıydı.
Postal sesleriyle, fır-fır gölgelerinde uyandırıldık.
Belki de son selamdı bu;
Mavi takımını giyen gökyüzüne.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta