Eylül modundaydın Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Bundan kaç sene önceydi-hatırlamazsın belki de
bir gece yarısı inmiştik bahçeye
ağustos böcekleri ötsün demiştin
ben şöyle bir kıvrılayım bir yere-sonra
uzanınca çimenlere
devam ettin-yıldızlar benden yana
göz kırpsın bütün gece

bu gece her şey benden yana
saçlarımı beyazlatan
efkar böyle bi şey demek
bütün teselliler benden yana olsun diyordun
hedef her zaman ben oluyorum
neşe gam bunalım-ayrılığın kuru sıkıları
benden bana benden bana
yakınıp durmuştun bütün gece

biri de gelip benden yana olsa ya
gözü çıkasıca aşk diyordun

eylül modundaydın

silindi parmak izlerin
dokunduğun her yerden
şimdi kimden yana olur ki şahit

o gece uzanıp yattığın o yeri
ziyaretgah yaptım

nerden bilecektin ki uğrunda kim mücahit
gittiğin günde o saatte o ayda orada mıhlanıp kaldım

aşk fidesinin tohumuydu
o gece toprağa diktiğimiz
toprak erdi ben erdim

şimdi mavi bir adayım denizin ortasında
bu kez balıklar benden yana

sen bir botanik bahçesiydin
dememiş miydim güle minnet eyleme
ben bir tek sana senin şehrine adaydım
her seçimde kaybeden

ve bir gün hoşça kal bile demeden
gitmiştin ansızın

bitti sanma
gölgen gibi
peşindeyim

Yüksel Nimet Apel

29/Eylül/2017/Bodrum