Eylül'e Şiiri - Hüseyin Muşmal

Eylül’e
Geldin yine yeniden, ayların en hazini,
Gönlümde çiçeklenen dallarımı büktürdün,
Sen de gösterdin artık, gördüm gerçek yüzünü,
Ne vakit yeşillense yaprağımı döktürdün.

Sen gelince soldu bak bütün renkler sarardı,
Güneş erken çekildi, hava çabuk karardı,
Arada bir döktüğün yağmur neye yarardı?
Kuruttun toprağımı, fidanımı söktürdün.

Kararın belli değil, bir öylesin bir böyle,
'Isıtmak mı?' niyetin, 'üşütmek mi?' bir söyle,
Yakışıyor mu sana, oluyor mu hiç öyle?
Alışmadan daha ben, bana neler çektirdin.

Sabahları güneşin hep hüzünle doğuyor,
Akşamları batarken kasvetinle boğuyor,
Her gecende tutuşup yüreklerim soğuyor,
Ne şiirler yazdırıp ne türküler yaktırdın.

Nedir senin fiyakan, ne caka satıyorsun?
En fazla otuz günlük içerde tutuyorsun,
Sanma ki sen Eşref'in burnunda tütüyorsun,
Çekip de gidenlerin arkasından baktırdın,
Ne rüyalar gördürüp ne hayaller yıktırdın.