Eylül Diyordum Son Ümit

Eylül'e bir usul sessizlik kaldı
Bir de kucak dolusu hatıra,
Dinginleşiyoruz çaktırmadan
Yapraklar hafiften iç burkmaya
"Bak şimdi düşüceğim tutmazsan." demeye başladı.
Yaprak sararması
Öyle alelade bir sararma değil ki
Her insanda farklı
Hislere sebep oluyor
Kimi "Kartpostallık manzara. " diyor
Kimi "Ayrılık kokuyor. " diyor
Kimi ruhunu dinlendiriyor
Kavuşum gözüyle bile bakanlar varmış hatta
Suya hasret kuruyan yaprağın
Toprağa ve yağmura erişme çabası diye düşünülüyor,
Bu bir kavuşumdur neticede,
Son ümit belki de
Yeniden canlanmaya...
Kimi sadece izliyor
Yürümeyi seviyor yapraklar arasında
Kimi dokunmayı
Hırsla süpürüyor kimi de evinin önünü sokağını
"Yine mi yaprak? " diye
Kimi aşık oluyor baktıkça
Yeniden sevdiğine,
"Ne çok benziyor sevdiğime? "diyor
İki küçük yaprağın küsmesi
Dudak bükmesi diye içinden geçiriyor...
Kimi özlüyor
Ta uzaktaki birini,
Bir yaprak dökümünde
Eylül'de...
Diyemiyor...

Mine Yılmaz Sevinç
28 Ağustos 2025
10:45