Ekim Şiiri - Himmet Çokal

Öyle bir akşamda gel ki,
Aylardan ekim olsun.
Hava kurşun kadar ağır,
Yapraklar sararıp solsun.
Ne varsa hayata dair,
Katlanılması öylesine zor;
Bırak, inceldiği yerden kopsun.
Bu şehir güzelliğine biat etsin.
Yapraklar kanıp rüzgarlara;
Yollarına dökülsün.

Öyle bir akşamda gel ki,
Hüzün kuşları sükuta bürünsün.
İçinde sevda olmayan her türkü,
Ömürlük sazına küssün.
Bu şehir böylesine soğuksa:
Nefesinin sıcaklığı karışmadığından;
havasına...
Ve gözlerim ufukta bir yerlerde donuklaşıyorsa,
Senin şehrine çöküyorsa içimin hüznü,
Yüreklerimizin kesiştiği dizelerde,
Kafiyeye gerek kalmıyorsa;
Vaktidir:
Öyle bir akşamda gel ki bana,
Aylardan ekim olsun.