Sonbahar Aşkı Şiiri - Dağlar Özügüç

Görüyormusun sevgilim?
Bir zamanlar yeşildi şu sararan yaprak
Umut doluydu hayatı seviyordu
Düştü garibim dalından
Ayrıldı ağacından kökünden
Yavaş yavaş savruldu
Savruldukça da kavruldu
Damarları kurudu kahrından
Tutan olmadı elinden
Utancından sarardı kızardı bozardı
Dokununca lime lime parçalandı
Yazık oldu güzelim masum yaprağa

Hiçbir dönemde karşı duramadı
Hiç bir yaprak eylülün gücüne
Eylül sonbaharın hayal bahçesidir
Sonbahar da mevsimlerin haza dibidir
Belkide onun için bir adı da Haza-n dır
Ayrılıkların göç edenlerin hasret çekenlerin
Duygularının tavan mevsimidir
Yaşamın da son baharıdır
Yaprak da takıldı ve yok oldu
Mevsimin arzu yüklü duygu girdabına
Eminim sen de karşı duramazsın
Çünkü eylülde aşk dayanılmaz hülyadır

Hadi şimdi herşeyi oluruna bırak
Zorlama kaderimizi
Bizde dalalım hülyalara
Bırak hava kararsın
Ay bile gitsin
Ama sen kal bu gece
Eylülde bir kaşık sevda da boğulmak mümkün
Çünkü sonbahar duygudur
Sonbahar solgun bir resim
Diğerleri ise sıradan bir mevsim

Dağlar Özügüç