Eylül de geldi işte, çöktü yine bir hüzün,
Sararan yapraklarda, kaldı o solgun yüzün.
Bir dahaki bahara; ne sen varsın, ne de ben,
Son sayfalarındayız, ne yazık öykümüzün.
1 Eylül 1988- Perşembe / Ödemiş
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta