Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Çok anlamlı ve çok güzel bir final...
Sevdinse eğer an , o andır ve tren ilk istasyondadır....
Sonrası yolculuk zamanlarıdır ve iki yanımızdaki farklı manzara pencereleri ve esen rüzgar nasıl ve hangi yöne savuracaktır düşüncelerimizi, duygularımızı.. Bu bilinmez...
Yüreğine , kalemine sağlık sevgili Ahmet Tahsin...
sevdanın haklı sesi
yüreğin dağları ,dağları inletiyor
ankara kalesinden yankılanıyor
duyulur bu yürek atımı
tebrikler Ahmet hocam sevgiyle kaleminize sağlık
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta