Eylem Özdemir Şiirleri - Şair Eylem Özdemir

Aklının alamayacağı şeyler yaşayacaksın,
Mantığının kavrayamayacağı saplantıların olacak,
Kalbinin gümbür gümbür attığını hissedeceksin
Kulaklarındaki ateş bedenini yakacak,
Kesik kesik nefes almaya başlayacaksın,
Ruhun bedeninin içinde kapana kısılmışçasına haykıracak,

Benden ileri bir ben var bende
Seni her şeyin üstünde tutan
Benden ileri bir ben var bende
Her an kaybetmekten korkan
Benden ileri bir ben var bende
Kazanmak ihtimalini hiç anmayan

Karanlığın ortasında bekliyorum seni.
Hani bir kibrit yansa uzakta,
Gözlerinin ışıltısına benzetiyorum parıltısını.
Saat gecenin bilmem kaçı,
Kim bilir kaç gündür güneşi görmedi gözlerim.
Kaç gündür yanar bu yürek hasretinden bilinmez

Seni düşünüyorum simdi,
Gözlerimin önünden samanyolu geçiyor.
Bütün yıldızlar sana benziyor.
Ellerimle tutmaya kıyamıyorum.

Gözlerini düşünüyorum simdi,

Ne ağaç da ki yaprak dayanır bu soğuğa
Nede içimdeki sevda bu sensizliğe
Mutsuzluğun resmidir yapraksız ağaç
Sensizliğin eseridir bu üzgün gönül
Çifte sonbahar zamanıdır şimdi
Dışarısı soğuk, yüreğim sensiz...

Hadi yırt gel karanlığı,
Sanki hiç bir zaman gitmemiş gibi,
Öyle bir parla ki, hiç gitmediğini düşüneyim.
Hadi doğ içime,
Bilirsin güneşimsin sen benim.
En olmadık yerde seninle aydınlığa kavuşurum.

Doğum gününde seni unutmadım; Yanıldın...
Bir sen vardın yıl boyunca düşündüğüm,
Bir sen vardın, kararlar içinde kararsız kaldığım.
Nice hediyeler,
Nice süprizler düşündüm senin için.
Ama hiç birini sana layık göremedim.

Gelmeyeceksin biliyorum.
Bu kaçıncı gece;
Bu kaçıncı sabah.
Aylardan ne? , Hangi mevsim?
Ne farkeder.
Sensiz ne aylardan Nisan, ne de mevsimlerden bahar.

Dün gibiydi mutlu olduğum zamanlar.
Hayaller toz pembe,
Ufuk alaca kızıl,
Ağaçlar fosfor yeşili,
Sevgi olabildiğine kırmızıydı.
Yağmur bile çiğ tanesi gibi düşerdi dünyama.

Sessiz olmak, sensiz olmak kadar zor değil.
Ama en zoru; Sensizliğin sessizliğini dinlemek...
Paramparça etsem yüreğimi cam gibi
Sonra yaksam
Savursam küllerini
Karlı dağlardan, açık denizlerden