Ey Zaman. Şiiri - Nisari Özdoğan

Heyhat! dolu dolu yaşayamadım.
Kaçırdım elimden seni ey zaman.
Yetişemiyorum, kırık kanadım.
Bu acelen niye, derdin ney zaman.

Seni hiç tükenmez, bitmez sanırken,
Benden geçtiğini bildim, tanırken.
Beyhude şeylerle oyalanırken,
Erittin içinde beni, hey zaman.

İkazını kulağıma koymadım.
Her şafakta kalk borunu duymadım.
Senin ritmin temposuna uymadım.
Sen borazan çaldın, bense ney zaman.

Gidersin meçhule, nerden gelirsin?
Ne arkan kesilir, ne eksilirsin.
Ne telafin mümkün, ne dur bilirsin.
İnsaf et! .. olurmu böyle şey zaman.