Ey Yâr Şiiri - Salih Şanlı

Âhımı duy, yüreğim feryâda düştü ey yâr
Sana kavuşmak, âh, ne güzel bir düştü ey yâr

Aydınlık yüzünün arkadaşlığı nerede?
Üzerime ıssız geceler üşüştü ey yâr

Yalnızlığın soğuk dallarına kondu gönlüm
Üşümüş bir serçecik gibi büzüştü ey yâr

Yüzünü görmek için gözyaşları döktüm ya
İstediğim umut veren bir gülüştü ey yâr

Gecemin başak tarlasıydı tatlı sözlerin
Ne hoştu, başaklar altın, ay gümüştü ey yâr

Yüreğimde bir ağaç gibi yeşerdi umut
Dallarında duâ kuşları ötüştü ey yâr

Rüyâlar gibi kanatlandı gönlüm sevinçle
Gökleri öptü, o ne kutlu öpüştü ey yâr

Cennet kokulu sohbetlerindeydi mutluluk
Gülümseyişin ne cümbüş, ne cümbüştü ey yâr

Yâr, ey güzel yâr, ey Sevgili yâr, ey sevmiş yâr
Seni sevdim, içime ne odlar düştü ey yâr

Sevginle yüklü duâlarım göğe yükseldi
Mahzûn gönlümeyse gözyaşları düştü ey yâr