Ey Rabbim!... Şiiri - Döndü Dülger

Ey Rabbim! Bundan öteye mecalim yok artık.
Ne yüreğimde tek bir acı sözü sığdıracak yer kaldı,
Ne de canımı hiçe saydığım insanların sivri dillerine tahammülüm.
Ne hayatın içinde nefes almaya hevesim kaldı,
Ne de gözlerimde dökecek bir damla yaş.
Oysa ki söylenecek ne çok sözüm vardı,
Şimdilerde tek kelam edecek hal kalmadı bende.
Ey Rabbim! Yüreğimde hasarsız bir parça yerim yok artık.
Sarıldığım iyi niyetimi yakıp kül edecek kadar,
Senin için de gün doğacak diyen
İç sesimi tek kurşunla vuracak kadar,
Kendi kendime düşman olacak kadar,
Kırgınlık, dargınlık, vedalar birikti bende.
Ey Rabbim, sabrımında dermanı yok artık.
Öyle bir kırgınlık kuşattı ki solumu,
Kelimeleri bir bir asacak kadar,
Umuda sarılan gönlü sökecek kadar,
Yazın ortasında kar indirecek kadar,
Bire bin veren keder boy verdi bende...
Döndü Dülger