Ey Ömür Şiiri - Fatima Ahmet

Ey ömür yormasan artıq canımı
Parçalayıp yox ettin sol yanımı
Gedir bilmez ürekleri yurt sandım
Tükendi nefes qurutdun qanımı

Bu yaramı yaman delip dağladın
Bir göz olup menle birge ağladın
Yad ellerde üzerime köz goyup
Çıxmazlarda gapıları bağladın

Dayan görüm ey ömür,sesiz bu yaz
Geher yaxır içimi savrul biraz
Bağrım yanır gürbet deyip yad elde
Menle birge kederle govrul biraz

Gelemimden axar daşar kelmeler
Setir setir yorğun düşer kelmeler
Nöktesini,vergülünü neyleyim
Düğümlener ürek,yaşar kelmeler

..Fatima Ahmet..