Ey ömrüm Şiiri - Celal Işık

Bak şu yaşanası,Cennet Dünyada,
Ziyan oldun, harap oldun ey ömrüm,
Bir tat alıp gülmek,varken hayatta,
Hep ağladım gülmez oldum ey ömrüm.

Bülbülün zarına, sebep dikendi,
Benim bir derdime bin dert eklendi,
Bak önünde aylar,yıllar tükendi,
Bahar yazken kışa,döndün ey ömrüm.

Nafile güvendim vefasız yare,
Kendimi adadım,gereksiz yere,
Zalim güldürmedi beni bir kere,
Artık bana haram oldun ey ömrüm.

Celal der'ki gülen,yüzüme kanma,
Yaşlandım ey ömrüm,yaşadım sanma,
Gel'de boşa geçen yıllara yanma,
Ziyan oldun,talan oldun ey ömrüm.