Ey! Nefsim..
En nadide mevsimlerin ardındaki bilmece ve sırtımdaki cüzzamlı akıbetin sebebi sensin.
Bir an kadar yakınken sevgiliye,sevgilimi düşündürende sensin...
Şimdi mi..
düş gölgelerinin ardındaki hezeyan çağırıyor en yitik hallerimi
kurtulabilirmiyim bunca zamanın çoraklığından
ve bakabilirmiyim artık kimsesizlerin minnacık pencerelerinden bırakılan mavi umutlarına
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta