Ey Nefsim Şiiri - Selma Şanlıalp

Ey nefsim dinle beni,

sahlanmissin yine her zamanki gibi
gecmis eline firsat, tepemezsin tabi
illa sen kazanmalisin, unutmusum sahi
yenilgiye gelemez benim nefsim

gidisatin gidis degil ama dinlemezsin
ne kadar dur desem de frenlemezsin
basmisin son gaza, hizla gidersin
virajdan yuvarlanir, dagilir nefsim

ne kadar kücülüp alcaliyorsun öyle
bir anlik heves icin deger mi söyle
sanma hep genc kalacaksin böyle
yaslansa da durulmaz nefsim

kin, kibir, haset, riyakarlik
bulasmis sana her biri yazik
daha bilmedigim nice hastalik
icinde debelenir nefsim

enaniyet putlarin gizlidir hep
söylenen hatayi edersin red
olamaz kimse üstün, sensin tek
firavunda azmisti böyle nefsim

dinmez gururun, kaf dagindasin
havada burnun, cok calimlisin
tepeden bakmaya pek alisiksin
senden büyük ALLAH var nefsim

öfkene yenilir ortaligi yikarsin
tas tas üstünde birakmazsin
agzindan cikanlari hic duymazsin
kirdigin kalpler sayisiz nefsim

karnin tok sirtin pek gezersin
fakir ac mi kalmis düsünmezsin
yeter ki sen iyi ol, gerisini salla gitsin
bencilligin dibine vurmus nefsim

kimse gecmemeli senin önüne
kabul edemezsin bunu bile bile
ne yapar eder cikarsin öne
hirs batagina sapli nefsim

makamin söhretin pesindesin
bedeli agir olsa da izindesin
hakkindaki hadisi unutmus gibisin
afetin icine sürüklenir nefsim

keyiften dört köse sikir sikirsin
icin icine sigmaz fikir fikirsin
ibadete gelince tam takirsin
manevi halin zayif nefsim

dilde iman ama tasdik yok
sözde müslüman ama amel yok
özde insan ama hayat yok
hayvandan asagisin sen nefsim

efendi takilir saygi beklersin
ilgi görmeyince agiz egersin
örnek alinasi bir sahsiyetsin
desinler diye cabalar nefsim

lugat üzerine lugat parcalarsin
süslü sözlerinle nutuk atarsin
bazen araya yalan da katarsin
yalancinin mumu söner nefsim

baskasinin kusuru sana dag gelir
kendi kusurlarin sana viz gelir
elalemi cekistirmek sana hos gelir
yalniz elestirilmen agir gelir nefsim

kullandigin tel son model olsun
taktigin esarp saf ipek olsun
giydigin kiyafet tek marka olsun
giyecegin kefen bez parca nefsim

bayat ekmek yiyemezsin sen
kaba dösekte yatamazsin sen
bellerin agrir, uyuyamazsin sen
yaysiz tabutta uyursun nefsim

iki rekat kilarsin sonra bikarsin
tekrar baslayip gene cayarsin
baktin olmadi, hepten birakirsin
alevin üzerinde kildirirlar nefsim

seytanla dostlugun inanilmaz
araniz muhtesem, su sizmaz
girmis koltuguna ordan cikmaz
en samimi kankan o dur nefsim

meth edilmekten zevk duyarsin
takdir edilmeyi borc sayarsin
herkesin dilinde sen olmalisin
yoksa üzülür kahrolur nefsim

alayli tavirlarindan gecilmezsin
ukala ayaklarindan cekilmezsin
dünyanin merkezi zannedersin
kendini bilmez densiz nefsim

akreplidir cepler, ellerin gitmez
küflenir paralar, harcamak bilmez
ondan bundan alir, kendisi vermez
cimriligin kitabini yazdin nefsim

cok sükür iyiyim der, bir baslarsin
kirk yillik gecmisini sövüp sayarsin
birikmis derdini döküp sacarsin
seni tutmak cok zor nefsim

ibret almaz misin hic ölenlerden
senin gibi olup can verenlerden
kalmis mi kemik bak gidenlerden
gaflet uykusundan uyan nefsim
gaflet uykusundan uyan nefsim