Ey Nebi Şiiri - İbrahim Dursun

Kaynağısın iyinin ve her güzelin,
Güzeller güzeli Yar şimdi nerdesin,
Bak içim anlamsız, kararsız, avare,
Anlamı anlamlandıran Yar nerdesin?

Bir gülücüğüne bakardı hüzünler,
Ardından dekor sonsuzluk olurdu,
Ve bahar gülümsemenin hayaliydi,
Zamanzısım, mutsuzum, cana can nerdesin?

Zalimi kör eden öpülesi elin,
Susamış dimağlara çeşmedir şimdi,
Nerde Ey Nebi ayı bölen parmağın,
Gel yar şu kalbimi ey dost nerdesin?

Ağır emanetin sancısı hep kalbimde,
Taşımak zor bunu geçiştirmek olmaz,
Dava önünde kalakaldım öylece,
Emanetin taşıyıcısı nerdesin?

Bu kadar mı yabancılaştım kendime?
İhanetin böylesi ağır mı sana?
O zaman Ebu Zer'cesine ağlayarak,
Koşuyorum varlık çölünü nerdesin?

Ve işte geliyorum ardımda dünya,
Gözlerimde yosunlarla geliyorum,
Avuç içimde çiğ damlalarıyla,
Kevser ırmağında yıkanmaktır arzum,
Ve geliyorum ayaklarım yönüne,
Bakışlarım dağlardan farksızdır şimdi,
Bir devri kapatıp çıkıp şahikana,
Şefaat dileniyorum Dost nerdesin?