Ey Kalbi’m! Kanma Nefse.

Ey Kalbi’m! Kanma Nefse.

Bir gün gelir kabarır, umman da dalga gibi,
Bir zırh olur ruhuna, kırılmaz dalga gibi,
Bir an gelir, durulur, soğuk bir pınar olur,
Her sözünü dinleyen, vazgeçilmez yâr olur.
Bir an gelir, çok hasis, her şey benim olsa der,
Bütün dünya’yı versen, nankördür daha ister.
Bir an gelir inanır; Rabbim-im sözlerine,
Nedâmet yaşı dolar, doymayan gözlerine.
Zaman zaman da güler, benzin de şimşek çakar,
Yılların ürününü, tutar hunharca yakar.
Bir an gelir, dalgasız, sessiz bir ummân olur,
Yaptıklarına nadim, utanır pişman olur.
Zaman zaman! Firavun, Şeddâd ve Nemrût olur.
Damarlar da dolaşan; Hannas-ı merdüd olur.
Bir an gelir, muti’dir, her şeyi kabul eder,
Dünya’yı bir dışlar, daim ibadet ister.
Zaman zaman şahlanır, kükrer bir arslan gibi,
Vampirleşir bir an da, kan içen kaplan gibi.
Bir an gelir, durulur, bir seng-i mihenk olur,
Her arzusu! Resûlûn sözlerine denk olur.
Ki mi zaman zalimdir, ruhu inletir bîzâr,
O kirli elleriyle, kendine mezar kazar.
Ey kalbi’m böyle nefse, uyarsan halin yaman,
Nefsin hilelerine, sen kanma hiçbir zaman.

Araz Ederim.
Yazan: Ali Rıza Saygan.
Şiir No: 160
Tarih: 11- 07- 1992