Ey Kafkasya Şiiri - Aziz Kerem Tuna

Ey Kafkasya,
Biliyorum içinden nehirler geçiyor,
Yüzyılların gözyaşlarını taşıyan,
Gürüldüyor, sürüklüyor her ağıtı denize.

Ey Kafkasya,
Biliyorum dağlar yükseliyor sırtında,
Ölüme, sürgüne zorlanan insanların umutları onlar,
Sert, keskin, sıra sıra ve yüksek.

Ey Kafkasya,
Duy sesimin yankılarını dağlarda,
Nehirlerin taşısın pshine’min kokusunu,
Bir uçtan bir uca.

Ey Kafkasya,
Gör kalbimin derinliklerini,
Sana ayna olamayacak kadar küçük olsa da,
Oradan hatırla heybetini.

Ey Kafkasya,
Biliyorum kör ettiler seni, sağır ettiler nice zaman,
Aç artık gözlerini, pshine ses olsun kulaklarına,
Artık gör nice zamandır için için yanan alevi.